Jestem osobą niepełnosprawną o znacznym stopniu. Mimo, że od 1 lipca obowiązuje ustawa o przywilejach dla tej grupy to spotykam się z różną interpretacją, a bywa i tak, że przychodnie nie mają zielonego pojęcia. Dlatego proszę uprzejmie o pełne wyjaśnienie w tej sprawie. Proszę także czy dotyczy tej grupy osób zmiana w przyznawaniu turnusów rehabilitacyjnych i sanatoriów, a także jak wygląda opłata tzw. klimatycznego.

Na podstawie ustawy z dnia 9 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności (Dz.U. z 2018 r. poz. 932), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2018 r. osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności mają prawo do:

1. korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach czyli do:

• świadczeń w szpitalach,
• świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej,
• usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach,
• świadczeń rehabilitacji leczniczej.

Korzystanie „poza kolejnością” oznacza, że:

• świadczenia ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i świadczenia szpitalne powinny być udzielone w dniu zgłoszenia,
• jeżeli udzielenie świadczenia w dniu zgłoszenia nie będzie możliwe, powinno ono zostać zrealizowane w innym terminie, poza kolejnością wynikającą z prowadzonej listy oczekujących,
• w przypadku świadczeń ambulatoryjnej opieki zdrowotnej (AOS) świadczenie powinno zostać udzielone nie później niż w ciągu 7 dni roboczych od dnia zgłoszenia.

2. uzyskania bez skierowania ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych finansowanych ze środków publicznych – w przypadku korzystania z badań diagnostycznych kosztochłonnych (np. rezonans magnetyczny) oraz rehabilitacji leczniczej należy pamiętać, że niezależnie od posiadanych szczególnych uprawnień wymagane jest każdorazowo skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
3. wyrobów medycznych,wskazanych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (Dz. U. z 2017 r. poz. 1061, z późn. zm.) do wysokości limitu finansowania, według wskazań medycznych, bez uwzględnienia okresów użytkowania. O ilości miesięcznego zaopatrzenia w wyroby decyduje każdorazowo osoba uprawniona do wystawienia zlecenia .

Turnusy rehabilitacyjne (rozumiane jako zorganizowana forma aktywnej rehabilitacji połączona z elementami wypoczynku ) nie zostały zakwalifikowane jako refundowane w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, w związku z tym nie możemy się odnieść do poruszonej w Pana piśmie kwestii ich przyznawania.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 23 lipca 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. 2015.2027 j.t.) pacjent – w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego – ma możliwość skorzystania m.in. z:

• uzdrowiskowego leczenia szpitalnego dorosłych;
• uzdrowiskowego leczenia sanatoryjnego dorosłych;
• uzdrowiskowej rehabilitacji dla dorosłych w szpitalu uzdrowiskowym;
• uzdrowiskowej rehabilitacji dla dorosłych w sanatorium uzdrowiskowym;
• uzdrowiskowego leczenia ambulatoryjnego dorosłych i dzieci.

Osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności mają prawo do korzystania poza kolejnością z ww. świadczeń opieki zdrowotnej, jednakże (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 7 lipca 2011 roku w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową (Dz.U.2011.142.835)) w przypadku osób dorosłych zalecaną częstotliwością jest korzystanie z leczenia uzdrowiskowego sanatoryjnego albo rehabilitacji uzdrowiskowej sanatoryjnej, nie częściej niż raz na 18 miesięcy .

Zgodnie z § 4 ust. 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. z dnia 5 stycznia 2012 r.) przy kwalifikowaniu pacjenta do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego lekarz ocenia m.in. zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego poruszania się lub zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego przemieszczania się na wózku inwalidzkim, bowiem brak zdolności pacjenta do samoobsługi stanowi przeciwwskazanie do leczenia uzdrowiskowego.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, gminy, na terenie których znajdują się uzdrowiska mogą pobierać opłatę uzdrowiskową lub opłatę miejscową. Zagadnienie poboru ww. opłat reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2018.1445 j.t. ze zm.). Zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty uzdrowiskowej, na mocy ww. ustawy, określają w drodze uchwały rady poszczególnych gmin.